Lolth- pojawia się w postaci wysokiej, pięknej kobiety drowów lub czarnego pająka z głową tejże. Sprawuje bezwzględne rządy nad drowami, stosując połączenie strachu oraz obietnic obdarzenia mocą. To właśnie Lolth jako pierwsza zasiała zło w elfach i to ona doprowadziła do rozłamu między nimi i drowami, po czym poprowadziła tych ostatnich pod ziemię - drowy naśmiewają się na każdą wzmiankę, że zostały wygnane. Tak czy inaczej, Lolth poprzysięgła zemstę Corellonowi Larethianowi i jego wyznawcom.
Lolth nieustannie stara się skłócić drowy. Twierdzi, że robi to, by wyeliminować słabych, a przez to umocnić rasę, ale warto pamiętać, iż jest okrutnym i kapryśnym bóstwem, któremu przyjemność sprawia patrzenie na cierpienie innych. Stara się jednak zapobiegać otwartym i zakrojonym na szeroką skalę sporom wśród drowów. Wśród swych wyznawców nie toleruje walki na wyniszczenie lub wyczerpanie, lecz akceptuje dobrze zaplanowane, szybkie i zdecydowane ataki. Lolth oczekuje od wyznawców przebiegłości, wyrachowania oraz świadomości niebezpieczeństw i szans. Nie toleruje sentymentów, słabości czy miłości. Oczekuje, że drowy będą rządziły całym Podmrokiem (światem położonym pod powierzchnią ziemi), niszcząc słabe rasy i niewoląc je przed najazdem na kolejnych przeciwników. Oczekuje także, że w końcu zdobędzie panowanie nad powierzchnią - nie po to, by ją skolonizować, lecz by zniszczyć Corellona i elfy.
Okrutna i kapryśna Lolth (lolt) uosabia absolutne zło drowów. Jest złośliwa i zażarta w walce, najbardziej pożąda zaś mocy bóstw czczonych przez rasy powierzchni. Niektórzy uważają, że popadła w obłęd, ponieważ Pajęcza Królowa stawia swych wyznawców przeciwko sobie w niekończącej się walce o "pozycję". Potrafi być miła dla tych, którzy się jej podobają, lecz karmi się śmiercią, zniszczeniem i torturami - także własnych wyznawców, którzy ją zawiedli. Mimo że potrafi objawić się pod postacią dużego pająka - czarnej wdowy z czerwonymi oczami - w prawdziwej postaci jest przepiękną drowką ludzkiego wzrostu. Pośród mieszkańców powierzchni Królowa Pająków jest tematem przerażających legend i postacią utożsamianą z okrucieństwem drowów. Niewiele elfów podjęłoby dyskusję o zamieszkujących pod ziemią przedstawicielach ich rasy, nie wspominając o ich mrocznym bóstwie, obwinianym za większość ich niepewności. Jedynie drowy będące kapłanami Eilistraee mówią czasem o Lolth, a ich gniew na fakt, iż zniewoliła ona przedstawicieli ich rasy, przewyższa nawet ten, jaki odczuwają inne elfy. W Podmroku jej kościół jest dobrze znany i powszechnie znienawidzony; nienawidzą go krasnoludy, svirfnebliny i inne rady, zwłaszcza za okrucieństwo kapłanek. Mroczne elfy, które czczą inne złe bóstwa, oraz wszystkie męskie drowy, które składają hołd Lolth, nie szczędzą obelg, opisując zakres władzy kościoła bogini - chociaż gdyby mogli, przejęliby tę władzę dla siebie. Kapłanki Lolth (wyłącznie kobiety) modlą się o czary tuż po wyjściu z transu lub tuż przed wejściem w ten stan. Lolth wymaga regularnych hołdów, pokornej modlitwy oraz ofiar - tradycyjnie krwi wiernego drowa lub pochwyconego wroga, utoczonej za pomocą noża w kształcie pająka, którego osiem wysuniętych nóg stanowi ostrza. Ceremonie składania w ofierze elfów z powierzchni odbywają się raz na miesiąc w czasie nocy pełni księżyca. Są one celowym afrontem dla Sehanine, znienawidzonej rywalki Lolth. Tradycyjnie uczestniczą w nich wyłącznie kobiety, zebrane w poświęconym pomieszczeniu lub na poświęconym obszarze, zdarza się jednak, iż ceremonie wymagające nadzwyczajnych mocy przeprowadza się z udziałem wszystkich drowów, niezależnie od płci, a nawet i przedstawicieli innych ras. Nie dotyczy to jednakże najważniejszych rytuałów, do których dostęp mają wyłącznie drowy. Rytuały ku czci Lolth podlegają między innymi na paleniu drogocennych olejków i kadzideł oraz na składaniu ofiar z żywych stworzeń i wszelkiego rodzaju bogactw, zwłaszcza klejnotów. Zazwyczaj dary dla bogini umieszcza się we wgłębieniach w czarnych ołtarzach lub płonących żarnikach, z których wypełzają czerwone i czarne płomienie, by pochłonąć ofiarę. Jeśli bóstwo jest rozgniewane lub w ceremonii uczestniczą oszuści, płomienie mogą wystrzelić łukiem i pochłaniać inne kosztowności, takie jak magiczne przedmioty, biżuterię i tkaniny. Do dużych, ważnych rytuałów używa się ośmiu żarników, które dostarczają dodatkowe płomienie i uosabiają osiem nóg Lolth. Lolth pozwala na bezpośrednie kontakty ze sobą (takie jak za pomocą czaru obcowanie) wyłącznie wtedy, gdy sama ma na nie ochotę. W innym przypadku wezwanie dociera do jej sług yochloli (bezkształtnych demonów zdolnych przybrać formę pająka lub elfa). Kiedy Lolth jest niezadowolona z którejś ze swych kapłanek, wysyła przeciwko niej yochlola lub myrlochara (demonicznego pająka niższej rangi).
W społecznościach drowów kapłanki Lolth są władczyniami, siłami policyjnymi, sędziami i wykonawcami wyroków. Dzierżą władzę w zgodzie z okrutną i kapryśną naturą Lolth, oraz manipulują (często z użyciem brutalnej siły) innymi drowami, by zachowywały się tak, jak ich bóstwo. Najwyższym celem każdej kapłanki jest zyskać i utrzymać względy bogini. Wierzą bowiem, że duchy tych, którzy giną obdarzeni jej względami, udają się do Demonicznych Otchłani, gdzie stają się yochlolami lub innymi służebnymi stworzeniami, podczas gdy ci, którzy popadli w niełaskę, zostają skazani na męczarnie gdzieś na innym planie (przeklęte dusze mogą kiedyś powrócić do Faerunu pod postacią pająków i węży - wierzenia drowów w tej kwestii zmieniają się wraz z czasem i położeniem). Mimo że Lolth często wymaga okrucieństwa i zdrad, nie spogląda przyjaźnie na tych, którzy pozwalają, by ich osobiste urazy i chęć zemsty przyniosła hańbę im lub ich domowi, klanowi, miastu czy grupie. Szlacheckie domy drowów posiadają własne świątynie, a każde miasto którym włada kościół Lolth ma przynajmniej jedno duże miejsce spotkań dla odprawiania ważnych rytuałów. Większość miast posiada również przestronną świątynię Królowej Pająków, wykorzystywaną do szkolenia kapłanek. W każdej takiej budowli, niezależnie od różnic w rozmiarach, powadze i bogactwie, znajdują się tego samego typu pomieszczenia. Wewnętrzne komnaty służą do kontaktów z Lolth i są miejscami, w których oddaje się cześć bogini, toteż zawsze kryją je ciemności (jeśli nie liczyć promieniowania związanego z czarowaniem i rytuałami). W znajdującym się na uboczu przedsionku odbywają się narady wojenne, tutaj załatwia się też większość spraw, w czasie których kapłanki spotykają się z mężczyznami i obcymi. Większość świątyń strzegą stworzenia strażnicze, często ukryte, a czasem magiczne, przede wszystkim różnego rodzaju pająki. Najchętniej stosowanym materiałem do wyrobu pomników bogini, które wznoszą się w każdej komnacie, i wyposażenia świątynnego jest marmur i obsydian. W większości pomieszczeń ustawione są też wielkie żarniki, rzeźbione w pajęcze kształty, oraz przynajmniej jeden ołtarz z czarnego kamienia. Podczas ceremonii kapłanki Lolth są zazwyczaj nagie lub mają na sobie czarne szaty obszywane czerwienią lub purpurą (u kapłanek niższych rangą czarne). W niektórych miastach noszą na głowach ozdobne hełmy, rzeźbione tak, by przypominały wijące się pająki, w innych mają zawsze odsłonięte głowy. Biżuteria składa się z przypominających pająki medalionów i podobnych elementów, zawsze wykonanych z platyny. Kapłanki jednak chętniej noszą platynowy dysk o średnicy 7,5 centymetra ze świętym symbolem Lolth, wytłoczonym w ciemnym szkliwie, albo jego platynową kopię, zawieszoną na platynowym lub mithrilowym łańcuszku. Krańcowo chaotyczny kościół Lolth na ma formalnej hierarchii, poza tą, którą narzucają jego najpotężniejsze członkinie, a którą kształtuje wola Lolth. W drowich miastach rządzonych przez kapłanki Pajęczej Królowej, takich jak słynne Menzoberranzan, najstarsze kapłanki rządzą również najpotężniejszymi domami szlacheckimi drowów poprzez szlachecką radę prowadzoną przez Matkę Opiekunkę. W innych miastach może jednak nie być jednej rady lub jednej rządzącej kapłanki. W większości przypadków hierarchia kościoła jest nierozerwalnie połączona z teokracją konkretnego miasta.