Calimshan - państwo pokrywające południowy róg Zachodniego Faerûnu w obrębie którego leży Pustynia Calim oraz Pajęcze Bagna. Tubylcy zwani są Calishytami. Określenie "Calimita" jest dla nich obraźliwe. Terminem "Calishyta" nazywa się również ludzką grupę etniczną specyficzną dla Calimshanu. Obecną stolicą tego pustynnego kraju jest portowe miasto Calimport - dom Syl-Pashy Ralana el Pesarkhala i wielu bogatych dostojników zwanych paszami. Inne ważne miasta to Memnon i nadbrzeżne miasto Schamedar.
Calishyci przeważnie patrzą na innych z góry. Niegdyś byli prawowitymi panami całej ziemi na południe i zachód od Morza Spadających Gwiazd. Mają tendencję do traktowania ludzi z północy jako krótko żyjących barbarzyńców niewartych uwagi. Nie zmienia to jednak faktu, że chętnie handlują z ludami północy i są poważnym rywalem dla Waterdeep.
Podobnie do większości państw w Faerûnie, Calimshan należy do ludzi. Historia Calishytów mówi o głęboko zakorzenionych więziach z Geniuszami i Ifrytami którzy niegdyś zamieszkiwali tę krainę. Krew tych stworzeń płynie w żyłach rodowitych mieszkańców dając im naturalną wprawę do posługiwania się ognistą sztuką magiczną.
Wysoki status w społeczeństwie jest osiągany nie dzięki bogactwu, lecz dzięki umiejętności wygodnego dysponowania swym majątkiem, dlatego ludzie żyjący z jałmużny oraz poszukiwacze przygód zwykle są postrzegani z góry.
Poza pragnieniem bogactwa i pozycji społecznej na powierzchni, wśród ludzi obecne jest silne pożądanie wysokiej pozycji na czarnym rynku. Powszechnym zwyczajem jest oszukiwanie, oczernianie, podkładanie kłód pod nogi swym handlowym rywalom. Kobiety nie są widziane jako równe z wyjątkiem tych, które są handlarkami na czarnym rynku.
Historia[]
W dawnych czasach cały obszar był pokryty lasem zwanym Keltormir, gdzie plemiona elfów toczyły bitwy z olbrzymami. Ludzie zaczęli osiedlać się na obrzeżach, natomiast starożytne krasnoludy założyły Głęboki Shanatar.
W -7800 DR na obszar, gdzie później wybudowano Calimport przybyli dżinowie wraz ze swoimi niewolnikami - ludźmi i niziołkami. Przybysze założyli Imperium Calim wycinając większą część lasu, który pokrywał te tereny i wypędzając smoki rządzące obszarem. Do roku -7690 DR, prowadzone przez swego dżina-imiennika Imperium Calim powiększyło swój obszar dalej na północ, aż do południowych brzegów rzeki Agis. W -6800 DR na północ od Agis przybył ifryt Memnon i założył państwo Memnonnar. Po trzech stuleciach dwa państwa stały się wrogie i rozpoczęły wojnę, co doprowadziło do kulminacji w -6500 DR - czasu zwanego jako Era Podniebnego Ognia. Bitwa trwała 400 lat i spiekła ziemię do tego stopnia, że dwie ścierające się frakcje utworzyły na znacznym obszarze Pustynię Calim. Konflikt zakończył się interwencją elfów w -6100 DR, które uwięziły dwóch władców w klejnocie znanym jako Krzyształ Calimemnon.
Do roku -6060 DR ostatni z geniuszów i ifrytów zostali wygnani przez ludzi i krasnoludy, po czym Coram Wojownik utworzył państwo Coramshanu z pozostałości po dwóch upadłych imperiach. W tym czasie powstał także Calimport. Coramshan w ciągu czterech tysięcy lat wielokrotnie kurczył się i rozszerzał. W swej wielkości rozszerzył swe terytorium od dzisiejszego Amn, aż po Półwysep Chult. Potyczki dynastyczne i wiele innych problemów kosztowały Coramshan dużo ze swego pierwotnego terytorium, jednak państwo zachowało swą potęgę poprzez handel różnymi dobrami z sąsiadującymi od południa i północy krajami.
Po powstaniu Jhaamdath około -5800 DR, Coramshan popadł w konflikt z rosnącym psionicznym imperium nad Jeziorem Pary. Spór zakończył się w -5005 DR, kiedy to podpisano rozejm ograniczający ekspansję Coramshanu w ten obszar. W tym czasie Coramshan został przemianowany na Calimshan.
Do roku 1479 DR, Calimshan rozerwał się na dwie części w wydarzeniach zwanych Drugą Erą Podniebnego Ognia. Po Pladze Czarów, Kryształ Calimemnon będący więzieniem ifryta Memnona i dżina Calima roztrzaskał się. Uwolnione stworzenia wznowiły swą wrogość sięgającą Pierwszej Ery Podniebnego Ognia.[5]
W obliczu powrotu Calima i Memnona, wielu mieszkańców Calimshanu będących przypuszczalnie ludźmi, zrzuciło maski i okazało się należeć do rasy genasi. Potomkowie żywiołów przyłączyli się do jednego z dwóch żywiołów, ognia lub powietrza i osiedlili się w Memnonie lub Calimporcie dołączając do wojny pomiędzy ifrytami a dżinami.[5] Druga Era Podniebnego Ognia trwała do Roku Świętego Grzmotu, kiedy to Memnon i Calim w niewyjaśnionych okolicznościach zostali wygnani do Chaosu Żywiołów. Obaj przywódcy zostawili Calimshan zdewastowany i rozszarpany pomiędzy dowódców genasi. Genasi Calimshanu są znani z traktowania ludzi jako niewolników oraz z ciągłych walk na obszarze Pustyni Calim.[5]
Wydarzenia Drugiej Ery Podniebnego Ognia pozostawiły Suldolphor w kompletnej ruinie, gdzie nadal słyszy się o starciach pomiędzy dżinami a ifrytami. Ostatni bastion pokoju znajduje się w mieście kontrolowanym przez ludzi, cytadeli Almraiven. Niegdysiejsza intelektualna mekka i centrum badań magicznych, Almraiven przetrwało Plagę Czarów i odparły bunt genasi. Obecnie Pasza Weave ochrania miasto przed skutkami wojny trawiącej resztę państwa, lecz jego siły powoli się wyczerpują.
Ciekawostki[]
Z Calimshanu pochodzi również słynny Artemis Entreri - jeden z największych wrogów Drizzta Do'Urdena
W grach można znaleźć książkę Historia Calimshanu.