Banshee- Nieumarły duch złej elfiej kobiety. Nienawidzi życie i zniszczy każdy jej przejaw. Wygląda prawie tak samo jak za życia, ale jej sylwetka jest rozmyta, a oczy płoną wrogim blaskiem.
O Banshee[]
to bezcieleśni nieumarli, będący duchami elfek o złym charakterze. Nienawidzą żyjących, których obecność sprawia im ból. Banshee mają wygląd lewitujących, świecących zjaw o wyglądzie zbliżonym do tego za życia. W nocy ich postacie jasno świecą, w dzień stają się przezroczyste i częściowo niewidzialne. Większość ma wygląd brzydkich, wykrzywionych staruch ale te, które umarły za młodu zachowują dawną piękność. Ich włosy są zwykle w nieładzie, szaty w strzępach a twarz jest maską zastygłego bólu i rozpaczy. Tylko ich oczy płoną ciągłą nienawiścią. Charakterystyczny jest też ich przeraźliwy, zawodzący głos, z daleka przypominający płacz lub okrzyki bólu.
Z powodu nienawiści do życia banshee zamieszkują zwykle odludne ruiny lub inne zapomniane przez żywych zakątki. Za dnia, kiedy są słabe siedzą w ukryciu, nocą natomiast patrolują swe terytorium. Zwykle po zamieszkaniu w jakimś miejscu nie opuszczają go, a jego granice wyznaczają bielejące stosy kości ofiar nieumarłej bestii. Kwiaty i drzewa w pobliżu legowiska nieumarłego usychają i więdną, plenią się natomiast rośliny takie jak osty, skrzypy i kolcokrzewy. Mimo swej krwiożerczości banshee są przebiegłe i pamiętają wiele ze swego życia. Jeśli chcą mówić, władają wieloma językami a niektóre zachowały zwyczaj gromadzenia skarbów lub przedmiotów, które uważały kiedyś za cenne. Zdarza się, że śmierć przeżywa też żądza zemsty na dawnych ciemiężycielach, których banshee prześladują.
Banshee są groźnymi przeciwnikami. Ich złowieszcze zmysły pozwalają im wykryć każdą istotę w promieniu ośmiu kilometrów od leża. Po zapadnięciu zmroku takie istoty są niezwłocznie atakowane. Sam widok banshee sprowadza strach na większość nieszczęśników. Ich najgroźniejszą bronią jest jednak straszliwe zawodzenie, sprowadzające pełną trwogi śmierć na większość istot, które je usłyszą. Banshee są w stanie używać śmiertelnej odmiany swego krzyku tylko w nocy i zwykle nie częściej niż raz na dobę. Stwory te są bezcielesne, przez co trudno je zranić, są jednak wrażliwe na wodę święconą i silną magię.